รีวิวHunger เหล่าพ่อครัวแม่ครัวเชิญมาอินกับความคลั่งอาหารกับหนังไทย ที่ถูกสร้างเรื้อเรื่องออกมาให้เสหมือนจริง จนทำเอาคนไทยอินตามกันไป เรื่องราวของสาวที่ข้าวอาหารอยู่ข้างทางแต่มีฝีมือดีจนมีแมวมองมาสนใจให้ไปเป็นลูกมือเซฟ เรื่องราวจะเดินไปได้สวยหรือไม่นั้นเรามาลุ้นไปพน้อมกัน สามารถเข้ารับชมหนังฟรีได้เลยที่ ดูหนังออนไลน์

และในฐานะที่บ้านเมืองเราถูกขนานนามว่าเป็นครัวโลก แต่สิ่งที่น่าแปลกอย่างหนึ่งก็คือเรามีหนังและละครเกี่ยวกับอาหารน้อยมากทั้งที่เรามีของอยู่เต็มไม้เต็มมือไปหมด

ซึ่งเรื่องนี้ รีวิวคนหิว เกมกระหาย จึงถือเป็นหนังอาหารที่ทำเอาหิวอีกเรื่องหนึ่งในจำนวนไม่กี่เรื่องที่เคยมีมา และเป็นความหิวที่ดุเดือด เผ็ดร้อน ตะกละตะกลาม และหยิ่งเหยียดที่สุดของต้นปี 2023 เชิญกินกันให้เต็มคราบ เพราะอาหารจานนี้ เหมาะกับคน หิว เก่ง นั้นเอง บอกเลยตลอดระยะเวลาที่เรื่องดำเนินอยู่นั้นหิวทั้งเรื่องเลย

และฉันจะมาพูดถึงประเด็นแรงมันย่อมกระแทกใจ ภาพยนตร์เรื่องนี้ ที่ติด เข้าเป้าเรื่อง ความเหลื่อมล้ำผ่านความหิว  กลายเป็นภาพยนตร์ที่ขึ้นอันดับ 1 Netflix จากการจัดอันดับของ FlixPatrol เว็บไซต์จัดอันดับคอนเทนต์สตรีมมิ่งจากแพลตฟอร์มทั่วโลก

ภาพยนตร์เรื่องนี้ เป็นผลงานหนังไทยคุณภาพอีกเรื่องหนึ่งที่น่าจับตามอง  โดยหนังนี้ เป็นผลงานการกำกับของ โดม สิทธิศิริ มงคลศิริ โดยมี โสฬส สุขุ รับหน้าที่เขียนบท และ คงเดช จาตุรันต์รัศมี เป็นโปรดิวเซอร์

ผู้กำกับของเรื่องนี้เคยมีผลงานที่ให้เราได้ชมกัน ถือได้ว่าแต่ละผลงานออกมาดีทุกเรื่อง คนหิว เกมกระหาย อย่าง แสงกระสือ คืองานภาพยนตร์ขนาดยาวเรื่องแรกของ โดม สิทธิศิริ ก่อนหน้านี้เขาเคยมีงานร่วมกำกับใน Last Summer ฤดูร้อนนั้น ฉันตาย ในปี 2556 ส่วนผลงานหนังสั้น Midnight Sun ที่เขาทำร่วมกับเครื่องสำอาง Cute Press

และเคยคว้ารางวัล Best Film of Asia Pacific จาก Berlin Fashion Film Festival 2017  ย้อนกลับไป 3 ปีก่อน วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง ออกปากเสนอไอเดียให้เขากำกับภาพยนตร์ตำนานผีพื้นบ้าน กระสือ โดยที่ตัวเองไม่เคยสนใจและไม่คิดที่จะทำ แต่แล้วหลังจากได้ฟังคำพูดของผู้กำกับรุ่นพี่ที่บอกว่า สามารถติดตามการรีวิวของเราได้เลยที่ รีวิวหนังทั้งหมด

และในด้านผลงานของแสงกระสือนั้นที่เป็นนิยมมากและเกิดคำถามมากมายว่า ทำไมเราไม่ทำกระสือให้มันเป็นหนังดี ๆ วะ กระสือที่มันไม่ต้องกินขี้ โอเค คุณรังเกียจมัน แล้วคุณก็จะอยู่กับความรังเกียจนี้ แล้วคุณก็ไม่ลุกขึ้นมาทำให้มันเวิร์ก

Hunger ผู้กำกับ เขาก็เปลี่ยนความคิดและมุ่งมั่นที่จะทำในสิ่งที่ทะเยอทะยานให้เกิดขึ้นอีกครั้งกับภาพยนตร์ไทยเหมือนอย่างที่ มนต์รักทรานซิสเตอร์ และ ฟ้าทะลายโจร และ โหมโรง และ นางนาก ฯลฯ เคยทำได้มาก่อน  เขามีความคิดในใจมาตลอดว่ากระสือเป็นเรื่องของ

ความน่าเกลียด มันคือคนที่กำลังจะ Beauty แต่มันกลายเป็น Ugly แล้วเขาก็ตั้งคำถามไปว่า แต่จริงๆ แล้วไอ้คนที่มันอัปลักษณ์ แต่หัวใจของเขามันมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี มึงเป็นปีศาจก็จริง

แต่ข้างในมึงยังเป็นนุษย์อยู่ มันยังมีความหวัง ความรัก อีกความน่าสนใจของ แสงกระสือ คือการเข้ามารับหน้าที่เขียนบทของ มะเดี่ยว ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล ผู้กำกับภาพยนตร์ รักแห่งสยาม และ 13 เกมสยอง ฯลฯ ที่มักจะสื่อสารเรื่องราวเกี่ยวกับตัวละครวัยรุ่นได้อย่างมีมิติและร่วมสมัย โดมเล่าถึงการร่วมงานกันครั้งนี้ว่า

เขารู้สึกว่างานของเขาแสดงออกถึงความเป็นวัยรุ่น และเป็นวัยรุ่นที่ไม่แบน เป็นวัยรุ่นที่มีชีวิต เป็นวัยรุ่นที่มีความทุกข์ มีพลังของเพศ มีฮอร์โมน มีความหยาบ ในขณะเดียวกันก็มีความละเอียดอ่อน เขาบอกมะเดี่ยวว่า

เรามาทำกระสือที่หอม ๆ กันไหม ไม่ใช่กระสือที่กินขี้ มีแต่ไส้ กระสือที่สวยงาม กระสือที่มีเรื่องมีราว เป็นกระสือที่สะอาด เรื่องเซอร์ไพรส์คือ แสงกระสือ ได้เชิญ น้ำเงิน บุญหนัก ผู้เคยสวมบทเป็น กระสือยายสาย ตัวละครกระสืออันโด่งดังระดับตำนานจากละครโทรทัศน์ กระสือ ในปี 2537 ออกอากาศทางช่อง 7 มาร่วมแสดงในภาพยนตร์เรื่องนี้ คนหิว เกมกระหาย ผู้กำกับ ด้วย

คนหิว เกมกระหาย ผู้เขียน ผลงานชิ้นล่าสุดของ โดม สิทธิศิริ มงคลศิริ ที่หน้าหนังเปิดมาอย่างโจ่งแจ้งว่านี่คือหนังอาหารที่สื่อสารกับคนหิว ทั้งหิวแสง หิวอำนาจ หิวชัยชนะ และพร้อมจะตอกหน้าผู้คนที่กระหายความเลิศหรูและการเป็นคนพิเศษ ทั้งดึงทึ้ง จิกตบ

และเย้ยหยันคนเหล่านั้นว่า มันก็แค่อาหารมื้อหนึ่งที่ไม่ได้ทำหน้าที่คลายความหิวสินะ แต่มันทำหน้าที่เป็นเครื่องประดับติดปลายลิ้น ที่กินให้ตายก็ไม่มีวันอิ่ม แต่ได้กระหยิ่มว่ามีสิทธิ์ได้กินเท่านั้นเอง

และคือหนังเน้นหนักไปที่การจิกกัดมากกว่าการทำอาหารเสียอีก ก็แน่ละเพราะนี่คือหนังที่สร้างมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะนี่นา ยิ่งผลงานครั้งนี้ได้ร่วมมือกับ คงเดช จาตุรันต์รัศมี ก็ทำให้เกิดผลงานที่แสบ ๆ ชา ๆ เหมือนโดนตบเบา ๆ

แต่ย้ำซ้ำ ๆ ที่จุดเดิม และสารที่หนัง Hunger นักแสดง ฉีดกระจายเอาไว้เต็มหน้าจอ ก็คือการบอกออกมาว่า สำหรับบางชนชั้นทางสังคม อาหารได้แปลงร่างเป็นเครื่องประดับราคาแพงของคนมีอันจะกินไปซะแล้ว เขาไม่ได้กินเพราะโหยหิว แต่กินเพราะโหยหา

พร้อมกับการบ่นลอย ๆ ออกมาว่า ทำไมคนเราต้องยอมจ่ายเงินเพื่อกินอาหารราคาแพง ที่บางครั้งก็ไม่ได้ซาบซึ้งกับรสชาติของมันเลยด้วยซ้ำ แค่เพียงโฉมหน้าและเรื่องราวที่ถูกปรุงแต่งซะเลิศเวอร์ ก็โอนเอนไปกับสังคมที่ฉาบฉวยกันซะแล้ว..ก็เขามีตังค์อ่ะจ้ะ จะกินเพื่ออะไรมันก็เรื่องของเขาไหมล่ะ โธ่

แต่นี่คือสารที่เราจับได้จากหนัง Hunger ผู้เขียน และรู้สึกได้แบบนั้นเข้าไปเต็ม ๆ มากกว่านั้นหนังยังเน้นหนักไปที่การจิกกัดสังคมของคนมีอันจะกิน แถมยังปรามาสออกไปตรง ๆ ว่าพวกเธอมันช่างโง่เขลา

โดยให้เชฟพอลเป็นตัวแทนหมู่บ้าน แอบเสิร์ฟความอัปยศนั้น ใส่จานใบหรูให้บรรดามีทั้งหลายได้ลิ้มลอง เพราะสิ่งที่คนเหล่านั้นหิวไม่ใช่อาหาร

แต่เป็นหน้าตาทางสังคม การป้อยอ และความฟุ้งเฟ้อแบบอันลิมิเต็ด คือจิกเข้าไปค่ะ จิกแบบไม่มีแผ่ว นี่ถ้าเป็นเส้นผมบนศีรษะก็โดนทึ้งแล้วทึ้งอีกจนเจ็บหนังหัวไปหมดแล้ว

พร้อมกับส่งตัวแทนฝั่งหิวจริงคือออย นางเอกของเรื่อง Hunger ตัวละคร มางัดข้อกับเชฟพอล เพราะออยคือตัวแทนฝั่งหิวโหย ที่ในชีวิตหิวจริงมาโดยตลอดแต่ก็อยากให้แสงส่องลงมาทางนี้บ้าง ด้วยการลองหิวความสำเร็จอย่างจริงจังดูสักตั้ง

เธออยากลิ้มรสความสำเร็จที่คนอื่นบอกว่ามันคือความสำเร็จดูบ้าง ทั้ง ๆ ที่สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันก็คือความสำเร็จอยู่แล้วหากมองเข้ามาด้วยสายตาของคนภายนอก เพียงแต่เธอไม่เคยรู้ว่าเธอเหยียบอยู่บนความสำเร็จและได้สิทธิ์นั้นตั้งแต่เกิด เพราะเธออยู่กับมันทุกวันจนชินชา และเพราะสิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอเลือกเองตั้งแต่ต้น

ฉะนั้นการออกจากบ้านไปพบเจออะไรที่แปลกใหม่ มันก็เป็นรสชาติที่หวือหวาและท้าทายดีนี่นา แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเมื่อความหิวมันจัดจ้านขึ้นทุกที ออยจะยังเป็นออยอยู่เหมือนเดิม หรือทิ้งชีวิตที่ผ่านมาไว้ข้างหลัง

และสร้างชีวิตใหม่ด้วยน้ำมือของตัวเอง โดยหันหลังให้บ้านกับ ผัดงอแง ที่น่ากินที่สุดในเรื่อง คนหิว เกมกระหาย นักแสดง กันแน่ เรื่องนี้จึงมีหลายซีนที่ย้ำชัดไปที่ผัดงอแง เมนูเด็ดประจำบ้าน ว่าไม่ได้เป็นเพียงแค่อาหารประทังหิว แต่เป็นอาหารแห่งความสุข รอยยิ้มและความอิ่มหนำ

แต่น่าเสียดายที่ผัดงอแง กลับไม่สามารถทำหน้าที่ของคำว่า บ้าน ความสุขง่าย ๆ แค่หันกลับมาได้ชัดเจนอย่างที่ควรจะเป็น หลายซีนหลายจังหวะที่กำลังจะทำให้ถึงจุดพีค ให้ถึงจุดที่มีความรู้สึกร่วมว่า คนเราทุกคนต้องมีบ้านให้กลับ

คนหิว เกมกระหาย ตัวละคร แต่กลับดึงไปไม่ถึงความอารมณ์นั้น จังหวะที่ควรจะเรียกอารมณ์ให้ผู้คนคล้อยตามได้ กลับแผ่วเบา ไม่ชัดเจนและเข้มข้นเท่าที่ควร เสียดายค่ะ

ถือได้ว่าผัดงอแง คือ ก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ผัดแห้ง คล้าย ๆ กับคั่วไก่ นิยมใส่เครื่องเคราง่าย ๆ ที่เหลือ ๆ ในตู้เย็น ปรุงรสเค็ม เผ็ด และหวาน ตามชอบ เป็นหนึ่งในเมนูดังจากซีรีส์นั้นเอง

ซึ่งผัดงอแงจะใช้เส้นใหญ่ผัดกับไข่และกุนเชียง โดยกุนเชียงหั่นชิ้นเล็กหรือใหญ่ตามชอบ พร้อมกับใส่เต้าหู้เหลืองและกุ้งแห้ง ทั้งนี้ เครื่องเคราต่าง ๆ สามารถเปลี่ยนแปลงตามวัตถุดิบที่แต่ละบ้านมีได้เช่นกัน สำหรับใครไม่กินเผ็ดแค่ปรุงรสด้วยซอสปรุงรสก็เพียงพอ และสุดท้ายโรยต้นหอมเพิ่มสีสัน

เอาจริง ๆ อาจไม่ใช่การเขี่ยทิ้ง แต่เป็นการเล่าไม่หมด ผัดไม่สุก ผัดไม่เสร็จ จนเหมือนกับว่าเมนูเหล่านั้นถูกทิ้งขว้างอย่างน่าเสียดาย และลืมกินเอาซะดื้อ ๆ แน่นอนว่าไม่เพียงแต่ผัดงอแงเท่านั้นที่ควรขยี้ให้เข้มอีกนิด

คนหิว เกมกระหาย เรื่องย่อ แต่ตัวละครที่น่าสนใจอื่น ๆ ที่เป็นทั้งเมนูหลักและเครื่องเคียงก็ถูกทิ้งขว้างและปิดเตาไปซะดื้อ ๆ อย่างนั้นแหละ ไม่ว่าจะเป็นโตน ที่แนะนำตัวว่าเป็นจูเนียร์ซูส์เชฟ หรือผู้ช่วยเชฟฝึกหัด เป็นตำแหน่งที่รองลงมาจากน้าแดงที่เป็นซูส์เชฟ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ตัวผู้เขียนเองสงสัยเหลือเกินว่า มันมีด้วยเหรอตำแหน่งนี้

เพราะเท่าที่ทราบเกี่ยวกับระบบบริเกดในครัว รองลงมาจากซูส์เชฟมันไม่มีจูเนียร์นะจ๊ะ หรือเขาเป็นตำแหน่งที่มีแต่ในเมืองไทยก็ไม่รู้ได้ เราซึ่งไม่เคยไปอยู่ในครัวแบบนั้นจริง ๆ เพียงแต่คลุกคลีอยู่วงนอก ก็ปิดตาซะข้างนึงก็แล้วกัน

เอาเป็นว่าบทของโตนที่น่าจะได้รับความสนใจมากกว่าฉากจูบและการเป็นคนไปเลือกซื้อวัตถุดิบ กลับเบาบางยิ่งกว่าควันในห้องอาหาร โดยเฉพาะซีนหมดศรัทธาในตัวเชฟพอล ที่โตนสะบัดบ๊อบแล้วก็หายไป โดยปล่อยคนดูอย่างเรานั่งเก้อว่า อ้าว..คือแค่นี้ ใส่มาแค่นี้จริง ๆ ดิ ไม่มีต่ออีกหน่อยจริง ๆ เหรอ

คนหิว เกมกระหาย pantip ทาง โตน นี่มันคือซีนที่หนูควรจะได้ไปแบบเต็ม ๆ นะลูก แต่ไม่ได้ซะงั้นละค่ะ นี่โมโหแทนโตนเลยนะบอกไว้ก่อน ถัดมาคือซีนของตัวละครอื่น ๆ ที่ผู้เขียนมองว่าน่าสนใจและพร้อมจะเป็นไซด์ดิชที่ไม่กินไม่ได้ของเรื่องนี้กันเลยทีเดียว

คือแบ ผู้ช่วยเบ็ดเตล็ดที่ยิ้มอย่างเดียวและตะบี้ตะบันหั่นแบบไม่พูดไม่จา เป็นตัวละครที่คิดว่าต้องมีอะไรมาเล่นให้เป็นการบดขยี้ถึงความต่างชั้นทางสังคม แรงงานต่างด้าว หรืออะไรเทือกนั้นแน่ ๆ แต่ก็ปลิวไปกับเศษผักบนเขียงซะอย่างนั้น

หรือตือผู้ดูแลซุป และเก่งครัวเย็น ที่คิดว่าคนเหล่านี้ต้องมีซีนอะไรมาเล่นให้ดูอีกเยอะแน่ Hunger เรื่องย่อ แต่ก็กลับไม่มีและถูกปล่อยวางไว้ข้างจาน แม้กระทั่งตัวละครน้าแดง ซูส์เชฟประจำครัวที่ตำแหน่งนี้ถือเป็นตำแหน่งที่รองลงมาจากเชฟเดอ

นั้นก็คือ คุยซีน เชฟพอลผู้บ้าอำนาจนั่นแหละ ที่แรงจูงใจในการทำอะไรต่อมิอะไรหลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นในเรื่องก็บางเบาซะจนโปร่งแสงยิ่งกว่าเนื้อสไลซ์บนเขียงของแกอีกค่ะ

และสิ่งที่แปร่ง ๆ ทะแม่ง ๆ ขัดกับความรู้สึกคือบทในช่วงที่มีการสับเปลี่ยนตำแหน่งเอาตามใจเชฟพอล ทำให้เอ๊ะอ๊ะและขาดความสมเหตุสมผลอยู่พอสมควร ฉันแอบรู้สึกหมั่นไส้เซฟมาก ไม่รู้จะเถื่อนมาจากไหน ดูละหงุดหงิด

เรื่องนี้ Hunger สปอย แสดงให้คนดูรู้สึกว่าผู้กำกับพยายามให้คนดูรู้สึกถึงความตึงเครียดของตัวละคร แต่ ๆ ที่ถึงแม่ว่างานครัวจะเป็นเผด็จการเต็มรูปแบบ เพราะระบบเขามีลำดับขั้นที่แน่นอน เชฟใหญ่คือผู้กุมอำนาจของครัวก็ตาม

แต่ดราม่าของเชฟแดงก็ดูจะขัดกับระบบบริเกดในครัวอยู่มาก และยิ่งการมาของออยก็ดูจะเป็นไปไม่ได้เลยในสายงานครัว ที่แม่ค้าหน้ากระทะผัดซีอิ๊ว จะเข้ามาจับกระทะในครัวไฟน์ไดนิ่งได้ง่าย ๆ เพียงเพราะมีพรสวรรค์และรู้เรื่องไฟเป็นอย่างดี ยิ่งหั่นเนื้อ A5 ก็ยังไม่เป็น และซอยผักก็ยังสู้แบสายหั่นไม่ได้ ก็ทำให้ขัดหูขัดตากันไปใหญ่

ฮัลโหล นี่ครัวไฟน์ไดนิ่งค่ะ ครัวที่พรุ่งนี้จะมีการเสิร์ฟเมนูกินเลือดกินเนื้อให้กับไฮโซระดับประเทศ และใช้เนื้อ A5 เป็นวัตถุดิบ ซึ่งมันแพงซะจนจะเอามาให้แม่ครัวมือใหม่มาลองผิดลองถูกเป็นกิโล ๆ ไม่ได้

ถึงบทจะใส่เหตุผลอื่นมารองรับแต่มันก็ไม่สามารถให้อภัยได้อยู่ดี ถือเป็นจุดที่พลาดในเรื่องของรายละเอียดที่หากไม่พลาดในส่วนนี้เลย และเขียนบทให้สมเหตุสมผลน่าเชื่อมากกว่านี้ ก็จะทำให้หนังเป็นหนังที่สมบูรณ์อย่างน่าชื่นชม และร้องว้าวได้อย่างไม่กังขา

และความเข้มข้นที่ควรจะเน้นหนักไปที่เครื่องปรุงหอม ๆ รสชาติจัดจ้าน ก็ยังมาถูกเจือจางลงด้วยฉากคลอเคลียนอกห้องครัวซะมากกว่า จุดนี้เข้าใจว่าการรีเสิร์ชที่ควรจะจริงจังได้ถูกละเลยไป

และเรื่องราวที่อยากจะพูดถึงมันมีมากซะเหลือเกิน บวกกับความที่อยากสอดแทรกอารมณ์ใคร่เข้ามาบ้าง แต่ถ้าตัดใจเอาบางฉากบางตอนออกไปและเล่าในเรื่อง คนหิว เกมกระหาย สปอย ที่ควรจะเล่าแต่ถูกมองข้ามไปอย่างน่าเสียดาย หนังเรื่องนี้ก็จะเต็มไปด้วยความครบรสที่กลมกล่อมลงตัวและจัดจ้าน เผ็ดร้อนกว่าที่เห็นอย่างแน่นอน

และตัวละครเชฟพอลเป็นตัวแทนที่ดีของความหิวที่ยิ่งสูงยิ่งสูญเสีย และอันดับแรกที่แกเสียคือความเป็นตัวตนในด้านดี ถึงแม้เราจะเห็นความดีของแกอยู่บ้างในเรื่องของความเข้มงวดในการทำงานที่เข้มเกินพิกัด และมีความใส่ใจเต็มร้อย

และจัดจ้านในด้านอาชีพโดยเฉพาะฉากในบ้านทาวน์โฮมที่ทำให้เห็นได้ชัดว่าเชฟพอลเชี่ยวชาญงานครัวแค่ไหน แต่ก็เป็นฉากที่ตบหน้าชนชั้นมีอันจะกินได้พอสมควร ซึ่งฉากนี้ก็เป็นอีกฉากหนึ่งที่น่าเสียดาย ที่ถึงแม้จะมีฉากต่อเนื่องให้สะท้อนใจ แต่ก็ไม่สามารถดึงอารมณ์ดราม่าได้อย่างที่ควรจะเป็น

แถมยังพยายามตั้งใจมาบลัฟนางเอกของเรื่อง Hunger pantip ว่าระวังนะเว้ย ยิ่งอยู่สูงจะยิ่งเสียอะไรต่อมิอะไรไปอีกเยอะ ซึ่งผู้เขียนไม่เห็นด้วยกับความคิดของเชฟพอลเท่าไหร่ค่ะ และออยก็ทำให้เห็นแล้วว่าเชฟพอลคิดผิด

ซึ่งถือเป็นการขมวดปมให้ตัวละครออย วกกลับมาที่คำว่าบ้านได้อย่างน่าชื่นชม และตอกย้ำว่าคนเราต่อให้อยู่สูงสักแค่ไหน ก็ไม่ทีทางเสียตัวตนไปได้ถ้าสันดานภายในเข้มแข็งพอ แต่ก็ยังไม่สุดอีกนั่นแหละ ทำไมเนี่ย

ความไม่สุดที่ควรจะสุดของเนื้อหนัง คนหิว เกมกระหาย เต็มเรื่อง ในหลาย ๆ ฉากทำให้เกิดความรู้สึกขัดใจ ที่เหมือนเรากำลังฟังเรื่องเล่าดี ๆ สักเรื่อง แต่นักเล่านิทานเกิดเป็นอัลไซเมอร์กะทันหัน แล้วบอกกับเราว่าจบแล้ว

และหันไปเล่าเรื่องอื่นต่อให้เราคล้อยตามไปแบบเพลิน ๆ ซึ่งพอคนฟังกำลังเพลินได้ที่ ก็เอาอีกแล้ว อัลไซเมอร์รับประทานอีกซะงั้น เป็นการเล่าเรื่องที่เอาแต่ใจและรีบด่วนเหมือนคนเสิร์ฟฟูลคอร์สจะรีบกลับบ้านก็ไม่ปาน

ชนิดที่แขกกินยังไม่ทันอิ่มก็ยกจานออกไปแล้วสอดเมนูใหม่เข้ามาแทน โดยไม่ถามไถ่สุขภาพกันสักคำ เอิ่ม จะรีบไปไหนไม่ทราบคะ หรือถ้าเวลามันไม่พอ ก็ตัดบางฉากที่อารมณ์ซ้ำมันออกไปซะ

หรือไม่ก็ทำเป็นซีรีส์ คนหิว เกมกระหาย netflix ให้สิ้นเรื่องสิ้นราว เพราะเนื้อหาดี ๆ ที่น่าดูน่าฟังขนาดนี้ มาเจอการเล่าที่คั้นไม่สุด ก็รู้สึกเสียดายของอย่างไรไม่รู้ น้ำกะทิข้น ๆ ที่ควรจะข้นอย่างที่ควรจะเป็น ก็กลายเป็นเจอจางลงไปอย่างน่าเสียดาย

ปรบมือให้กับการแสดงของ ออกแบบ ชุติมณฑน์ และปีเตอร์ นพชัย ชัยนาม ที่ทำให้รีวิวนี้เป็นรีวิวที่ย้าวยาวเพราะอดใจไม่ไหวที่จะแวะมาชมนักแสดงไม่ได้จริง ๆ สองคนสวมวิญญาณของตัวละครที่เป็นตัวแทนของความหิวได้อย่างถึงขนาด ไม่เสียดาย

และรู้สึกคุ้มค่าที่ตั้งใจดูหนังเรื่องนี้อย่างจริงจัง ด้วยคาแรกเตอร์ที่ปั้นให้เชฟทั้งสองคนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จนคนดูสัมผัสได้เลยว่า ชัยชนะในสเตชันของแต่ละคนมีจุดมุ่งหมายของความหิวที่แตกต่างกัน

ทางด้านเชฟพอล ที่ถึงจะครองตำแหน่งเป็นถึงสุดยอดเชฟของประเทศ และปรุงอาหารได้เลิศรส แต่เราก็ไม่สามารถเชื่อได้อย่างสนิทใจเลยว่าอาหารของเชฟสมควรได้รับการขนานนามว่าอร่อยจริง

Hunger netflix เพราะความหยิ่งเหยียดที่เชฟประโคมใส่บรรดาลูกค้าไฮโซทั้งหลาย ปะปนไปด้วยการล่มถุยและต้องการชัยชนะ โดยเฉพาะภาพของความตะกละตะกลามที่ออกมาของแต่ละมื้ออาหารก็ช่างน่าขยะแขยง อี๋แอะในความจอมปลอมอย่างเห็นได้ชัด จนคิดว่านี่อร่อยขนาดนี้กันจริง ๆ หรือเป็นอุปทานหมู่กันแน่

จุดนี้ถือว่าเป็นงานภาพและองค์ประกอบศิลป์ ที่ยอดเยี่ยม รวมไปถึงการกำกับที่ต้องเอ่ยปากชมว่าสามารถทำให้คนดูรู้สึกคล้อยตามและสัมผัสความรู้สึกนั้นได้ โดยไม่ต้องการคำแปล รวมไปถึงแสง สีและงานโปดักชันทั้งหมดที่น่าประทับใจ

ก็ทำให้หนังเรื่องนี้ Hunger เต็มเรื่อง สามารถเล่าเรื่องได้โดยไม่ต้องอาศัยคำอธิบายเลยสักคำ เพียงแค่จับตามองและดื่มด่ำไปกับบรรจงศิลป์ที่นำเสนอ ก็สามารถสัมผัสความฟอนเฟะที่หนังจงใจจิกเหยียดและตบสำนึกได้อย่างง่ายดาย

และสิ่งที่น่ากระหยิ่มยิ้มย่องที่สุดในหนังเรื่องนี้ก็คือ อาหาร ไม่ว่าจะเลิสเลอขนาดไหนถ้ามันถูกปรุงสุกขึ้นมาด้วยไฟแห่งความเกรี้ยวกราด จอมปลอมและขาดความจริงใจ

อาหารจานนั้นก็ไม่มีทางที่จะเอาชนะอาหารบ้าน ๆ ที่ปรุงสุกขึ้นมาด้วยไฟแห่งความชื่นชมยินดีไปได้หรอก ผัดงอแงคือเดอะเบสต์ค่ะ และอยากกินมันซะเดี๋ยวนี้ ให้ตายสิ ใครที่ชอบหนังที่เป็นแนวอาหารหรือเซฟเรื่องนี้ไม่ควรพลาด